Nie wiem, co pisze, nie wiem, jak pisze, ale piszę z serca.
-Liv!
Liv, jesteś tu?
Donośny
głos nastolatka dobiegał z któregoś pomieszczenia. Nadal nie słyszał
odpowiedzi. Martwił się. Może niepotrzebnie? A może… Wiedział, że jego
przyjaciółka jest zdolna do wszystkiego. W duchu modlił się, żeby Liv była cała
i zdrowa.
Biegał
po całym domu, z każdą minutą miał coraz więcej pesymistycznych myśli. Wreszcie
stanął przed ostatnimi drzwiami. Nerwowo nacisnął klamkę i z impetem wpadł do
pokoju.
siedząca
tam dziewczyna odwróciła wzrok w stronę nagłego gościa i teatralnie wciągnęła
powietrze w płuca.
-Teraz
przynajmniej już wiem, dlaczego znajomi mówią na ciebie „dragon”. Napijesz się
czegoś?
-Jak
długo tu już siedzisz?
-No nie
wiem, kilka godzin? Dobrze wiesz, że zdarza mi się stracić poczucie czasu. Czy
na kanapie nie będzie ci wygodniej? Podłoga jest dosyć twarda i zdaje się, że
odrobinę zakurzona.
Chłopak
wstał z podłogi, na której wciąż leżał, otrzepał się z pyłu i posłusznie usiadł
na miękkiej sofie. Wsłuchał się w melodyjne dźwięki jego ulubionej kapeli, KISS. Uważnie przyglądał się blondynce
przy pracy.
Jego 17
– letnia towarzyszka była młodą artystką, uwielbiała malarstwo. Pomimo młodego
wieku miała swoich stałych klientów. Jej postać stanowiła natchnienie dla 19 –
latka.
Jeremy
również był artystą, ale on wolał komponowanie. Pisał świetne teksty, jednak w
biznesie muzycznym trudno jest się przebić. Każdy chce być popularny i mieć
rzeszę oddanych fanów. On doskonale o tym wiedział i nie starał się zdobyć
sławy za wszelką cenę. Nie to było dla niego najważniejsze.
Ważniejsza
była dla niego młoda malarka, której towarzystwo cenił sobie ponad wszystko.
Momentami czuł do niej uczucia znacznie głębsze od łączącej ich przyjaźni. Nie
potrafił ich określić. Miłość? Zauroczenie? Istniała też możliwość, że świetnie
potrafił je opisać, ale zwyczajnie bał się wymówić je na głos.
Myśli
nerwowo kołatały mu się w głowie. Chciał wyjawić Liv co do niej czuje, ale czy
byłby to odpowiedni ruch? Mógłby napisać do niej list lub nawet skomponować
piosenkę. Zostawiłby wiadomość, po czym raz na zawsze zniknąłby bez śladu z jej
życia.
-Tym
samym doprowadzając ją do stanu depresji – pomyślał głośno.
-Co
mówiłeś?
-Co?
-Przed
chwilą mamrotałeś coś pod nosem i nie zrozumiałam. Powtórzysz?
-Znasz
Richarda Marxa?
-Coś
obiło mi się kiedyś o uszy. To jakiś muzyk, prawda?
-Zgadza
się. –Nastolatek podszedł do stojącej
obok barwnej sztalugi dziewczyny i lekko objął ją w pasie. –Pozwól, że
zaśpiewam ci fragment jednej z jego piosenek.
Oh, can’t you see It, baby
You’ve Got me goin’ crazy
Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever It takes
Or how my heart break
I will be right here Whiting for you
-Jeremy,
o czym ty mówisz?
Blondynka
wyrwała się z objęć swego przyjaciela i spojrzała mu w oczy oczekując szczerej odpowiedzi.
Chłopakowi wyraźnie zrzedła mina.
-Liv,
chcę ci powiedzieć, że ja… zakochałem się w tobie. Wiem, że to była ryzykowna
decyzja, by wyjawić ci to, co tym samym mogę zniszczyć nasza przyjaźń, co mam
nadzieję nigdy się nie stanie. Musisz mnie zrozumieć, że trudno mi było to
powiedzieć i nie jestem egoistą. Zrozumiem, jeśli mnie odrzucisz i zerwiesz
kontakt. W końcu muszę też mieć świadomość najgorszego scenariusza.
Zapadła
długa cisza. Oboje patrzyli sobie głęboko w oczy jakby pojedynkowali się, kto
dłużej wytrzyma lub chcieli nawzajem przeczytać swoje wnętrza. Wrażliwa dusza
19 – latka wzięła nad nim górę i z jego zielonych oczu zaczęły lecieć łzy.
Drobne, słone krople powoli zaczęły okalać jego twarz. Jego towarzyszka wtuliła
się w jego tors i zaczęła go pocieszać.
-Jeremy,
wszystko jest w porządku. Nasza przyjaźń nigdy się nie skończy, wręcz
przeciwnie. Zacznie się rozwijać na nowym etapie zwanym miłością i uda się nam.
Wszystko będzie dobrze, skarbie.
Liv
stanęła na palcach, by móc otrzeć wysychają już łzy chłopaka, po czym
delikatnie musnęła jego lekko wilgotne wargi i ponownie wtuliła się w ciepłe
ciało. Stali tak tkwiąc w swych objęciach, gdy z głośników zaczęły dobiegać
melodyjne nuty ich ulubionych piosenek.
